Lennert Hallaert en Søren Coens zijn twee Urselse voetbaltalenten die van kindsaf reeds meerdere jaren meedraaien op elite-niveau. Tijd om beide boezemvrienden eens aan het woord te laten op de vooravond van hun nationale doorbraak.

Ik veronderstel dat jullie voetballoopbaan begon bij Sparta Ursel? In welk jaartal was dat, wie was jullie trainer?

Lennert: In januari 2008 zette ik mijn eerste voetbalstappen. Samen met mijn ouders ging ik telkens meekijken naar de wedstrijden van mijn broer en op Akkers Middelburg hadden ze bij de toenmalige U6 van Sparta Ursel een spelertje tekort. Alzo deed ik mee als 5^e spelertje en was mijn 1^e matchke op 4-jarige leeftijd meteen een feit. Vanaf dit moment ben ik elke woensdag gaan meetrainen en mocht ik regelmatig meespelen bij wedstrijdjes. Bart Criel was toen de trainer. Officieel ben ik dan in augustus 2008 definitief van start gegaan bij Sparta Ursel onder leiding van Jelle Schelstraete.

Søren: Als klein jongetje was het wel al duidelijk dat voetbal m’n spelletje kon worden aangezien de interesse in een voetbal al te zien was van toen ik zelfs nog mijn eerste stapjes niet gezet had. Ik ben dan ook als 5-jarige officieel begonnen in het jaar 2008. Toen onder leiding van Jelle Schelstraete, die ondertussen ook al als trainer een mooie carrière uitgebouwd heeft en op dit moment actief is in de staf van Roberto Martinez bij onze Rode Duivels.

Kunt u een leuke anekdote vertellen uit die tijd?

Lennert: Ik herinner mij die tijd nog heel goed. Mijn mémé Simonne voerde mij toen elke week op woensdag naar de training. Zij bleef daar telkens de volledige training op de bank zitten en bezorgde mij toen telkens mijn drinkfles en een koek achteraf. Zij haalt dit nog heel vaak op.

Søren: Het is moeilijk een anekdote van die tijd op te rakelen. Maar wat ik wel nog weet is dat mijn opa me vaak naar de training voerde in de beginperiode dat ik bij Cercle aan de slag ging. Hij was dan de persoonlijke ‘barman’ en bezorgde ons na training altijd een Ice Tea of een cola die hij dan van thuis meenam in een koelzakje. Dit koelzakje is eigenlijk blijven meegaan tot vorig jaar. Nu heb ik reeds mijn rijbewijs en rijd ik zelf op en af naar Brugge.

Rond welke leeftijd werd het duidelijk dat er misschien wel meer in zat dan. Wanneer dachten jullie bij jezelf, ik kan hier misschien wel een professionele voetballoopbaan uitbouwen ?

Lennert: Het is altijd mijn droom geweest om profvoetballer te worden, maar zoiets krijg je natuurlijk niet zomaar op bestelling hé. In de jeugdreeksen mocht ik regelmatig al eens proeven bij een hogere leeftijdsgroep maar het echte besef kwam er toen ik voor het eerst werd opgeroepen voor de Rode Duivels op 15-jarige leeftijd. Maar eigenlijk wil dit nog altijd niks zeggen. Ik ben hierbij altijd heel realistisch gebleven en de beide voetjes op de grond gehouden. Elke dag keihard blijven werken wordt hopelijk beloond. De weg is nog lang en er zijn zoveel factoren die moeten meezitten om het echt te maken in de voetbalwereld. Talent is één, maar ook de factor geluk op het juiste moment moet meezitten. De voetbalwereld is echt een harde wereld en dagelijks verval je van de ene emotie in de andere. Je moet echt wel mentaal sterk zijn, een ijzeren karakter hebben en nooit opgeven. Helaas is het soms belangrijker wie je kent, dan wat je kan. Ik zal echter nooit opgeven tot ik mijn doel heb bereikt.

Søren: Je hoopt natuurlijk al van kleins af aan dat je ooit een professionele carrière zal doorlopen in de sport die je het liefst doet. Maar de eerste gedachte dat het echt wel mogelijk zou kunnen zij, viel voor mij wel redelijk laat. Ik denk zelfs vorig jaar pas. Dit omdat ik wel altijd zo realistisch mogelijk blijf en dus altijd alle opties openhield, zowel in de positieve als negatieve zin. De voetbalwereld is er eentje waarbij het er niet altijd eerlijk aan toe gaat. Dus je moet je ook aan alles kunnen verwachten. Geluk is vaak ook een grote factor in het voetbal.

Wanneer begreep jullie omgeving dat er meer in zat?

Søren / Lennert: Onze ouders en omgeving hebben ons altijd gesteund en alles in het werk gesteld om onze grote droom mee te helpen verwezenlijken. De wekelijkse voetbalpraatjes in de auto na de wedstrijd hebben ons enerzijds harder gemaakt, maar tegelijkertijd ook nog extra gemotiveerd om ons nog harder in te zetten én alles te geven.

Alles staat in het teken van koning voetbal zodat wij in de beste & optimaalste omstandigheden mijn grote droom kan verwezenlijken. Het is nooit een ‘vereiste’ geweest om profvoetballer te worden maar wij ervaren steeds steun en geloof in ons kunnen

In welke clubs hebben jullie ondertussen gepeeld ?

Lennert: Ik ben zoals eerder reeds gezegd gestart bij VV Sparta Ursel.

Na 1 seizoen bij de U6 werd ik reeds opgemerkt door de scouts van Club Brugge en vertrok ik dus op heel jonge leeftijd naar Club Brugge. Bij Club Brugge doorliep ik alle jeugdreeksen van U7 tot de beloften. Eigenlijk al een mooie prestatie op zich, wat heel weinig spelers gegeven is.

Na 12 jaar Club Brugge was ik toe aan een nieuwe uitdaging en uiteindelijk maakte ik de beslissing om dit seizoen aan de slag te gaan bij Zulte Waregem.

Søren: Ik ben gestart bij VV Sparta Ursel en ben na 2 jaar vertrokken naar Cercle Brugge, de ploeg waar ik op dit moment nog altijd aan de slag ben na 12 jaar.           

Zijn er ander ‘ bekende’ voetballers waar je mee of tegen hebt gespeeld ?

Lennert: Bij de beloften kom je regelmatig uit tegen spelers uit de A-kern die hun strepen al verdiend hebben. Zo speelde ik onder andere tegen Lamkel Zé, Trebel, Botaka als meest bekende namen. Uiteraard kijk ik ook op naar Jelle Vossen waarmee ik af en toe mag meetrainen bij de A-kern van Zulte Waregem. Verder speelde ik op de talrijke buitenlandse tornooien tegen heel wat talentrijke leeftijdsgenoten die echter ook nog maar aan de prille doorbraak van hun carrière staan.

Bij de Rode Duivels speelde ik samen met Luca Oyen van KRC Genk en bij Club Brugge met Cisse Sandra die de laatste weken volop zijn kansen krijgt bij de 1^e ploeg van Club Brugge.

De toppers van vandaag zijn daarom nog niet altijd de toppers binnen enkele jaren. Keihard blijven werken en bevestigen blijft voor iedereen hetzelfde. Persoonlijk verwacht ik nog heelwat van jongens zoals Lynnt Audoor (Club Brugge) en Amine Et Taïbi (KRC Genk).

Søren: Op dit moment zijn er heel veel jongens waartegen ik gespeeld heb die momenteel een heel mooie carrière aan het opstarten zijn maar nog niet echt volledig doorgebroken zijn.
Ik denk dat we pas de komende jaren gaan kunnen zien wie het wel en niet zal maken en welke spelers de absolute top zullen halen. Pas dan zal ik kunnen zeggen dat ik nog tegen deze spelers gespeeld heb in de jeugdreeksen.

Wel zijn er nu al spelers waar ik met en vooral tegen gespeeld heb. Dit zijn eigenlijk vooral de zelfde namen als Lennert, waaronder een Luca Oyen van KRC Genk, Cisse Sandra van Club Brugge of ook Lamkel Zé, die een beruchte speler was in zijn periode bij Antwerp. Fedde Leysen is ook een speler die het nu al ver geschopt heeft. Hij is nu aan de slag bij PSV Eindhoven en zat zelfs voor nieuwjaar in de selectie van de Rode Duivels U21. Met hem heb ik samen in dezelfde ploeg gespeeld op het U13 tornooi in Bassevelde.

De mooiste momenten ?

Lennert: Ik mocht tot op heden al genieten van een pak mooie momenten & ervaringen. Te beginnen met de t buitenlandse tornooien in Italië, Zweden, Zuid-Afrika, Zuid-Korea, Oekraïne, …

Als ik dan toch mijn top-3 moet vermelden:

• De Kevin De Bruyne-Cup in Drongen waarbij ik 3x scoorde tegen Manchester City.
• Met de U18 van Club Brugge met 0-5 gaan winnen op Manchester United en alle 5 de doelpunten gemaakt.
• In de CL mogen invallen op het veld van Real Madrid met Club Next.

Søren: Een van mijn mooiste ervaringen die ik meegemaakt heb, was het U13 tornooi in Bassevelde waarbij absolute topclubs van over heel de wereld bijeen kwamen. Ik was toen 12 jaar (2016) en maakte deel uit van een ploegje, samengesteld uit verschillende spelers uit verschillende clubs (Selectie van Het Nieuwsblad). We hebben het eigenlijk als ploeg, met allemaal spelers die voordien nog nooit samen gespeeld hadden, het relatief goed gedaan. We zijn toen 9^e geworden uit 16 topclubs. Het mooiste moment van dit tornooi was bij uitstek mijn winnende doelpunt dat ik tegen Ajax gescoord heb. Daarnaast hebben we gelijk gespeeld tegen De Koninklijke uit Spanje: Real Madrid en hebben we 3-0 gewonen tegen Next Generation USA, een club uit de Verenigde Staten. Dat je zulke momenten mag beleven op zo een jonge leeftijd is gewoon geweldig. Die kunnen ze me nooit meer afnemen en zal ik ook nooit vergeten.

De minder mooie momenten ?

Lennert: Ondanks het feit dat ik mocht blijven bij Club Brugge, de beslissing nemen om de club van je hart te verlaten na 12 jaar. Een groot deel van je leven doorgebracht bij Club Brugge, een rasechte Club-supporter van kleins af en de echte “No Sweat, No Glory”-mentaliteit hebben, maar toch de moeilijke beslissing nemen om je voetbalgeluk te beproeven bij een andere club. Ik wou meer spelen en koos uiteindelijk voor Zulte Waregem. Momenteel voel ik mij echt wel gelukkig bij Zulte Waregem. Ik ben er ingeburgerd! De toekomst zal uitwijzen of ik de juiste keuze heb gemaakt.

Søren: Een van de minder mooie momenten was toen de eerste ploeg van Cercle zakte naar 2^e klasse. Een jammerlijk moment voor de gehele jeugd aangezien wij dan ook als jeugd mee zakten naar een lager niveau. Het was wel wennen aan een iets fysiekere reeks die minder focus legde op het voetbal die wou wouden brengen, uit duel en van voet tot voet over de grond. Uiteindelijk hebben we ons hieruit geknokt en hebben we daar ons wel een jaar tot kampioen mogen kronen.

Tot waar reiken de ambities?

Lennert: Er alles aan doen om mijn droom als profvoetballer te realiseren. Je moet in het leven altijd de ambitie hebben om zo hoog mogelijk te mikken. Een vaste waarde worden bij een Belgische club of mijn carrière verder uitbouwen in Nederland. We zien wel wat de toekomst brengt. Momenteel nog geduld hebben en elke dag keihard blijven werken.

Søren: Als topsporter reiken de ambities altijd zo hoog mogelijk. Je wilt de absolute top halen en moet steeds je ambities verder laten reiken om jezelf ook in die richting te pushen. Topsporters zijn ervoor gekend om steeds meer en beter te willen, en dat geldt voor mij niet anders. Dromen en ambities kennen voor mij geen limieten. Je kan deze ambities alleen maar stap per stap bereiken en dus moet je altijd deze ambities opdelen in kleinere doelen.

Jullie zijn boezemvrienden. Hoe uit zich dit ? Gaan jullie samen soms op stap ?

Lennert: We zaten reeds van in de kleuterklas samen op school en ook in de lagere school altijd in dezelfde klas. We zijn nog steeds goede vrienden en proberen toch nog regelmatig af te spreken. Eigenlijk hebben we met de klas van de lagere school nog steeds een goede band en komen we regelmatig nog met de ganse groep samen. Dit jaar is dit echter niet zo evident aangezien ik momenteel in Waregem woon en enkel op zaterdag en af en toe op zondagnamiddag nog in Ursel ben. Veelal wordt die vrije tijd dan ook ingenomen om te studeren, extra rust in te bouwen of iets te doen met de familie.

Søren: Ja, wij zijn nog steeds vrienden en proberen af en toe eens af te spreken. Hoewel dit niet altijd gemakkelijk is met ons drukke agenda. Ten eerste vraagt onze hobby veel tijd en is Lennert ook niet veel aanwezig in Ursel aangezien hij in Waregem verblijft. Daarnaast is er ook nog eens het schoolgebeuren die zeer belangrijk blijft en ook veel tijd vraagt. Pas daarna wordt er gekeken naar de vrije tijd en dan zie je dat er nog weinig tijd te verdelen valt. Maar wanneer er tijd over is maak ik er zeker en vast goed gebruik van door eens af te spreken met vrienden, waarbij Lennert ook wel eens aanwezig is.

Kom je wel eens op café in Ursel of in de voetbalkantine te Ursel ?

Lennert: Af en toe probeer ik toch een wedstrijd bij te wonen van de 1^e ploeg van Sparta Ursel waarbij mijn broer Leander speelt. Op die manier kom ik nog eens in de kantine van Ursel. Het café-bezoek in Ursel beperkt zich tot een vluchtig bezoek aan mijn oma & opa in café Pallieter, maar dit is dan eerder een familiebezoek.

Søren: Ik kom af en toe wel eens in een café in Ursel omdat ik nog steeds een goede band heb met de klasgenoten van in de lagere school. Dan is het soms gemakkelijk afspreken in Ursel omdat we allemaal niet zo ver moeten gaan om elkaar te zien. In de voetbalkantine van Ursel daarentegen kom ik nauwelijks nog. De linken die ik nog heb met Sparta Ursel zijn eigenlijk door de jaren heen verwaterd.

Wat vinden jullie van het Belgisch club niveau?  

Lennert: Ik heb het geluk gehad om 12 jaar bij Club Brugge te mogen genieten van één van de beste jeugdopleidingen van België. Ook clubs zoals KRC Genk, RSC Anderlecht en Standaard Luik staan hoog aangeschreven voor hun jeugdopleiding. In het algemeen scheert de jeugdopleiding in België wel hoge toppen. Onze Rode Duivels staan niet voor niks als klein voetballand reeds lange tijd op 1.

Daarnaast doen ook de beloften en U19 van België het heel goed, dus de toekomst van België ziet er dus nog altijd rooskleurig uit. Ook de mooie resultaten van Club Brugge en KRC Genk in de CL voor U19 bewijzen dat we echt niet moeten onderdoen voor de topclubs uit het buitenland.

Het is echter alleen jammer dat de jonge Belgische spelers heel weinig kansen krijgen in de Belgische competitie. Het idee om de beloften in de toekomst te laten spelen in 1B of onderliggende reeksen zie ik enkel als een vangnet voor de Belgische jeugdspelers. Een verplichting om elke Belgische club te laten aantreden met minimum 8 of 10 Belgische spelers in de wedstrijdkern van 18 lijkt mij een betere oplossing. Maar ja, wie ben ik hé.

Søren: Qua jeugdopleidingen behoort België tot de top van de wereld. Hoewel de eerste elftellen op Europees vlak redelijk onder doen is dit in de jeugd niet het geval. Zo zien we de jeugd van Club Brugge het opnemen tegen een PSG en winnen van Manchester City met 80% Belgische spelers in het elftal van de beloften van Club. Dit bewijst dat de Belgische jeugd in Europa op het hoogste niveau meedraait.

Ook de nationale ploeg toont aan dat we als klein landje niet moeten onderdoen voor de grote. Met een 1^e plaats op de wereldranglijst zijn we het beste land ter wereld. Hoewel velen zeggen dat de ‘gouden generatie’ gepasseerd is, ben ik ervan overtuigd dat er nog veel betere jaren komen in de toekomst van de Rode Duivels.

Er is ook wel een keerzijde: het Belgisch talent komt soms weinig aan te pas in ons eigen hoogste competitie. Dit omdat steeds meer buitenlandse eigenaars de Belgische clubs overnemen en die gebruiken om buitenlandse spelers ervaring op te laden doen in deze clubs. Hierdoor wordt eigen jeugd een beetje opzij geschoven.

Zijn er nog mensen die jullie willen vermelden, eventueel bedanken, in dit persbericht ?

Lennert: In de eerste plaats mijn ouders en familie. Zonder hen stond ik niet zo ver als nu. Ze stonden altijd voor mij klaar en zorgden ervoor dat ik mij steeds in de beste omstandigheden kon focussen op mijn hobby & sportieve ontwikkeling. Zelfs nu nog altijd. Voor hen wil ik er ook alles aan doen om mijn droom waar te maken zodat hun talrijke uren & inspanningen geen maat voor niks waren.

Daarnaast wil ik ook mijn diverse jeugdtrainers & begeleiders bedanken voor hun sportieve prikkels en begeleiding, alsook de chauffeurs om mij dagelijks van school naar de training te brengen, mijn makelaar Jonas en de talrijke vrijwilligers & clubleden die zich dagelijks inzetten voor die mooie sport “voetbal”.

Søren: De lijst met mensen die ik dankbaar ben is zeer lang. Door de jaren heen zijn er veel mensen die mij geholpen hebben mij te krijgen waar ik nu sta.

In de eerste plaats start dit bij mijn ouders, en ook stiefouders, die me altijd gesteund hebben en altijd voor de volle 100% achter mijn keuzes en beslissingen gestaan hebben in elke situatie.

Vervolgens zijn er ook nog mijn grootouders die mij, naast de massale steun, wel duizenden keren naar de training gevoerd hebben zonder enige tegenzin. Ik zeg het soms te weinig maar ik ben deze mensen meer dan dankbaar voor alles wat ze gedaan hebben voor mij!

Vervolgens zijn er natuurlijk ook alle medespelers geweest die me steeds gegidst hebben doorheen de jaren, trainers die me vele wijze lessen gegeven hebben op vlak van voetbal maar ook buiten het voetbal en dit allemaal wordt ook aangevuld door alle andere staf die me steeds bijgestaan hebben, zoals kiné’s, dokters, begeleiders, enz.  

Slotwoord

Uit het interview blijkt dat beide boezemvrienden heel nuchter blijven én beide voetjes op de grond houden. Naast hun reeds mooi afgelegd voetbalparcours op elite-niveau blijkt dat beide jongens ook heel goede studenten zijn. Allebei combineren ze hun dagelijkse trainingen met hun studies aan de Gentse Universiteit. Lennert studeert er handelswetenschappen & Søren studeert er toegepaste economische wetenschappen.

We wensen beide jongens nog enorm veel succes toe en hopen hen in de toekomst bij een Belgische profclub in de basis aan het werk te zien.

Veel succes Lennert & Søren !

Tony De Smet