Het lijkt alsof dat mensen nog meer dan in niet-coronatijden de tijd nemen om even over het dorp te kuieren.  De horecazaken ogen uitnodigend. De terrassen midden op het dorp ademen rust en vrije tijd. Het zuiden is op Ursel Ploatse dichterbij dan ooit. Het eerder kil en tochtig dorp van toen is nu een ontmoetingsplaats voor jong en oud. 

Het verzet van velen tegen het creëren van een verkeersvrij-dorp is al lang verstomd. De wind is sindsdien van richting veranderd en overstromingen blijven uit.  Het klimaat is anno 2020 net genoeg opgewarmd om er tot ’s avonds laat te kunnen vertoeven. Parasols en luifels bieden voldoende bescherming tegen te hoge temperaturen of de soms malse warme regenbuien. Ons verkeersvrij dorp geniet volop van de opwarming der aarde ! Onze beleidsmakers van toen lijken nu wel visionair !

Op ons mooi dorp kunnen kinderen ongehinderd en veilig ravotten nabij het kamielke. Niet zelden ziet men Urselse jongeren of mensen van ver buiten onze dorsgrenzen genieten van elkaar. Met een hapje en/of een drankje vindt men rust aan één van  de picknicktafels die destijds werden geschonken door het bewonersplatform Ursel-in-Zicht.  De gemeentelijke diensten zorgen ervoor dat het tuintje eromheen steeds proper en fris oogt.

De statige boom net voor het prachtige gebouw van wijlen dokter Akkerman illustreert de trots en het succes van ons mooie verkeersvrije dorp. En ja hoor, er kan hier en daar gerust nog wel wat groen bij, of een afvalemmer extra. Wat meer speeltuigjes voor onze kinderen zou ook welgekomen zijn, maar we klagen niet…

Naast de jaarlijks weerkerende kermis en nieuwjaarsreceptie hebben we plas den tertre in Ursel.  Ook ik had net zoals zoveel andere dorpsgenoten op één van die Urselse hoogdagen overkomst. Het was 24 september 2017, de weergoden waren plas den tertre alweer goed gezind. Mijn overkomst kwam uit het verre Aalter. Met ietwat jaloerse blikken aanschouwden mijn Halestraanse vrienden ons prachtige dorp. De warme najaarszon, de artiesten / muzikanten en  kunstenaars, deden ons wegdromen. L’ été indien op een Provençaalse markt te Ursel !! We speelden jeu de boules met accordeon muziek op de achtergrond ! We genoten van een heerlijk Urselse Troubadour op het terras van café het dorp bij Gino. De dorpsbewoners hadden hun geveltjes opgesmukt en verfraaid . De Halestranen genoten zichtbaar. Mijn Aalterse vrienden en ik wisten toen nog niet dat we ooit in dezelfde gemeente zouden wonen. We dronken er nog een bij de immer sympathieke Daniëla van café Medard en overlegden of we nu lekkere frietjes van het frietkotje gingen eten, of hadden we nog voldoende tijd om iets uitgebreider te dineren in La belle vue. Ik weet niet meer welke keuze we maakten. Ondertussen is er veel veranderd. Café het dorp werd den Tyto (bij Katrien), en bar Boudoir kwam ons dorp nog wat extra cachet geven.

De grootste verandering kwam evenwel van elders. Nauwelijks één jaar later, na de feiten op Plas Den Tertre, werd ons dorp  ‘en petit comité’ geannexeerd (euhm) door onze grote buren uit het nu nabije Aalter.  De brave Urselnaar bleek daar best tevreden mee. Lagere belastingen en een gratis containerpark leek en is ook wel heel aanlokkelijk. Toch merken we, zeker de laatste tijd, wat onzekerheid en angst. Het gonst van de geruchten ! Er zouden grote veranderingen op komst zijn ! Onze Urselse kroonjuwelen, het Drongengoed en Urseldorp zouden mee in the picture van deze veranderingen staan ! De onduidelijkheid en desinformatie, of al helemaal geen informatie, wakkeren deze geruchten alleen maar aan. Mag de Urselnaar dan niet weten hoe het dorp en zijn omgeving zal evolueren ? Mogen we alstublieft weten wat de toekomst ons al dan niet te bieden heeft ? Is het onze beleidsmakers misschien ontgaan dat wij Urselnaren ook een eigen mening hebben over hoe wij ons prachtige dorp met zijn rijke natuur willen koesteren en beschermen ? Mogen wij op onze blote knietjes knielen en vragen om meer inspraak en transparantie alstublieft ?

God, het klonk zo mooi in de plechtige aankondiging van onze Burgervader toen de fusie een feit was. Groot Aalter met zijn deelgemeenten ! Ieder dorp met zijn eigenheid en identiteit ! Komt het dan niet de bewoners toe van die dorpen om de eigenheid en identiteit zelf te bepalen ?

Ach ja, de boer ploegde voort zeker…. Indien 2021 coronavrij is, zal ik naar driejaarlijkse traditie mijn atletiek-vrienden uit onze gemeente opnieuw laten overkomen. Op het programma zal staan “de corridor vanuit Urseldorp naar de drongengoedhoeve”.  (Wim Pira 2012).

===================================================================

Auteur bekend bij de redactie