Tonia verhuisde enkele jaren geleden met haar 4 kinderen naar Ursel. Haar levensverhaal beschrijft een pad over rozen met doornen, waarbij de gave van het tekenen haar door vele moeilijke periodes heeft geholpen. Ontdek dit tekenend pareltje onder ons.

Ik ben Tonia Laureyns en woon in Ursel. Mijn gezin bestaat uit 2 dochters, 2 zonen, en een schat van een schoondochter. Ze steunen mij in alles wat ik doe !

Net zoals alle kleuters tekende ik heel graag. In de basisschool gaven de leerkrachten mijn ouders de raad om met mij naar de tekenschool te gaan, maar dat mocht ik niet. Ik dacht toen : “dan ga ik maar later als ik groot ben”.

En ik werd groot. Als tiener vond ik de liefde, ging vroeg weg van huis en woonde al samen op mijn 19^e. Niet veel later trouwde ik en kreeg 4 kinderen kort na elkaar. Mijn gezinsleven en werk slorpten me op en tekenen stond op een heel laag pitje.

Op mijn 35 jaar sloeg het noodlot toe. Mijn man stapte uit het leven. Ik kwam alleen te staan met 4 kleine kinderen. Als ik het heel moeilijk had en met mezelf in de knoop lag begon ik te tekenen met de potloden van mijn kinderen. Dat tekenen gaf me weer moed om verder te gaan, maar tegelijk gaf het me rust en stilte in mijn hoofd waar er soms chaos was door de drukte van alle dag. In plaats van de dingen van mij af te schrijven, heb ik de dingen van mij af getekend.

Over het algemeen mag je stellen dat het bezig zijn met tekenen de volledige aandacht vraagt op de tekening. Daardoor wordt je heel ontspannen en niet langer afgeleid door de dagdagelijkse beslommeringen. Tekenen werkt helend, en kan je een beetje vergelijken met meditatie of zelfs mindfulness.

Door de jaren heen is het tekenen mijn passie geworden. Ik begon ook te tekenen voor het plezier, en niet meer zozeer uit noodzaak. Een gezonde verslaving, zeg maar. Alles wat ik kan leerde ik mijzelf aan door het veel te oefenen. Ik teken van alles : van stillevens tot portretten, van mandala’s tot ontwerpen van flyers, t-shirtbedrukkingen, tattoos, enzovoort.

Sedert enige tijd is mijn kinderdroom waar geworden en ga ik naar “kunsthart” in Gent (zie http://www.kunst-h-art.be/). Hier hanteert men een heel sociale opleidingsvorm waarbij de begeleiders en studenten van elkaar en ook onderling leren. Ik ga er met het grootste plezier naartoe.

Sinds kort heb ik ook een website (https://www.toniasart.be/) met daarop een webshop. Via dat kanaal wil ik gratis kleurplaten aanbieden die mensen kunnen afprinten en inkleuren. Dat is een leuke activiteit voor in donkere periodes. Ook zijn er enkele tekeningen of schilderijen die ik via de webshop te koop wil aanbieden, hoewel ik tot hiertoe nog niet echt toegekomen ben aan de commercialisering van mijn werkjes. Daarnaast bied ik ook wenskaartjes ‘op maat’ aan, gebaseerd op een omschrijving van de ontvanger van het kaartje én een foto van het onderwerp. Ook het portretteren is een mogelijkheid die ik wil beginnen aanbieden.

Tonia heeft Ursel gekozen als verblijfplaats door de aanwezigheid van het Drongengoedbos, de stilte en rust vlakbij het centrum. Er zijn zovele mooie plekjes te ontdekken. Die begint ze dan ook stilaan over te zetten naar het witte doek :

Tonia zou geen neen zeggen tegen het uitwerken van een groepsactiviteit, zoals het opmaken of intekenen van een mandala. Dat lijkt alvast een leuke activiteit voor jeugdwerking of Okra of Ferm of Landelijke Gilde of…

En ze zou zeker geen neen zeggen tegen een heus Ursels kunstenfestival, waar muziek, dans, poëzie, tekenen, schilderen, beeldhouwen, … worden aangeboden verspreid over ons Urselse landschap.

Ursel heeft nog vele onontdekte pareltjes.